Kurzhaar Eεκπέμπει: S O S

    Έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που έγραψα στο Κυνηγεσία Κυνοφιλία το παλαιότερο κυνηγετικό περιοδικό, κάποιες απόψεις περί της φυλής που ασχολούμαι τα τελευταία 25 χρόνια. Τότε είχα εκφράσει τις απόψεις μου ιστορικά για την εξέλιξη του κούρτσχααρ σε μια μεγάλη χώρα όπως η Αμερική. Ήμουν από αυτούς που πριν από δέκα χρόνια προφήτευαν ότι για λόγους αλλοίωσης πολλοί αληθινοί λάτρεις της φυλής όταν η φυλή εγχώρια θα έχει υποβιβαστεί θα αναζητήσουμε πηγαίο κυνηγετικό πάθος και από την Αμερική. Δεν άργησαν λοιπόν να χτυπήσουν την πόρτα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίζει στο μέλλον η φυλή.

    Κινδυνεύω να χάσω το όνειρο μου εγώ όπως και άλλοι καλοί φίλοι της φυλής, από μερικούς τεχνοκράτες, κάποιους υδροκέφαλους «φιλόζωους» ΜΚΟ αλλά και ανθρώπους που διοίκησαν την φυλή αλλά δεν προνόησαν την προάσπιση της κερδίζοντας κάποιες νομικές αποφάσεις ώστε σήμερα να μην έπεφτε σήμερα η  Δαμόκλειος Σπάθη. Είναι γνωστό σε όλους πλέον τους κυνηγούς το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ηπειρωτικές φυλές(κούρτσχααρ, ντράντχααρ, επανιέλ, Βίζλα) με το πρόβλημα που έχει δημιουργήσει ο νομοθέτης και που δεν έχει υπάρξει σαφής επεξήγηση του νόμου. Η κοπή της ουράς πριν 106 χρόνια δεν έγινε από τους ειδικούς τότε Dr Kleemann και τον βοηθό του  Jurgen Vom Benrath  για καλαισθητικούς σκοπούς. Τριάντα πέντε χρόνια πριν (1872) όταν το πρώτο κούρτσχααρ εγγράφει στα βιβλία εκτροφής του Γερμανικού ομίλου είχαν τότε όλα μακριά ουρά, θυμίζω μερικά από αυτά EKTOR  I-HOPERANTES –VELDMAN I κλπ όμως οι εκτροφείς και οι κυνηγοί της τότε εποχής στις συγκεντρώσεις που δημιουργούνταν από φίλους της φυλής εκφράζονταν διαμαρτυρίες ότι ο εν λόγω σκύλος λόγω της διασταύρωσης και με σκύλο ιχνηλάτη κατά την  έρευνα στο πυκνό αντιμετώπιζε πρόβλημα με τραυματισμό με αποτέλεσμα την μόλυνση που επέφερε ώστε να μην δημιουργηθεί σηψαιμία και κοπή της ουράς.

    Τα χρόνια  πέρασαν σε πολλές γραμμές πλέων η στάση της ουράς άλλαξε και δεν την κουνά τόσο όσο πρίν.

    Eυτυχώς αν και ΚΆΠΟΙΟΙ εκτροφείς, κριτές και παράγοντες προσπάθησαν λόγο μόδας ή ακόμα και διαστροφής σε αντίληψη  ότι στο κούρτσχααρ πρέπει να ενχυηθει περισσότερο αίμα πόιντερ ώστε να αρχίζει να συναγωνίζεται τις Αγγλικές φυλές «Δεν τα κατάφεραν».  Το μόνο που κατάφεραν ήταν να δημιουργηθούν μερικά άτομα εκτός μορφολογικού και εργασιακού  προτύπου. Το χειρότερο όμως ήταν ότι εκτροφικά αυτοί οι σκύλοι δεν απέδιδαν καμία ομοιογένεια σε χαρακτηριστικά και επίσης ήταν υπερβολικά δύσχρηστα προς τους κυνηγούς. Δεν είναι λίγοι σήμερα αυτοί που έχουν γυρίσει την πλάτη σε αυτές της γραμμές αίματος. Γιατί;;; Καλύτερα να ρωτήσουμε του ίδιους. Ένα λοιπόν προϊόν που βγαίνει στην αγορά δοκιμάζεται από το κοινό και είτε ενσωματώνεται σε αυτήν είτε απορρίπτεται. Κανείς όμως δεν μπορεί να κρύψει ότι η στροφή των κυνηγών στο παλιό κούρτσχαρ καλής βέβαια εκτροφικής γραμμής που πλέον έχει εξελιχτεί στους τομείς που χρειαζόταν έχει γίνει ο διακαής πόθος του κυνηγού που θέλει ο σκύλος του να υπηρετεί το όπλο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε στο προσκήνιο μια νέα λαίλαπα για την φυλή. Λανθασμένα γονίδια εισήχθησαν εγχώρια από χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ και δημιούργησαν έναν νέο φόβο για τον κάθε νέο ιδιοκτήτη κούρτσχααρ η ασθένεια του ΕPJ.  To είναι μία αρρώστια γενετική που έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στους εκτροφείς της ανωτέρω φυλής. Διαγνώστικε το 1996 από τον dott. Guaguere στην Γαλλία. Παρουσιάζεται στα κουτάβια από περίπου 4 μηνών , με το να προκαλεί αλλοιώσεις στο εσωτερικό πρόσωπο , στα αυτιά , στο εσωτερικό του στόματος , στα μάγουλα και στα πόδια γύρω από τα νύχια. Προκαλεί τόσο μεγάλη καταστροφή στο δέρμα και στην επιδερμίδα που τα νύχια πέφτουν και τα κουτάβια δεν μπορούν να περπατήσουν η να φάνε και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα πεθαίνουν.

    Το επικίνδυνο είναι ότι αυτή η ασθένεια μεταδίδεται κρυφά και ότι ο εκτροφέας θα το ανακαλύψει την στιγμή που πλέον το πρόβλημα θα είναι πολύ σοβαρό στον ίδιο και σε άλλους στους οποίους έχει δώσει σκυλιά η ζευγαρώσει με σκυλί του φορέα και το αντίθετο.

    Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ηλεκτρονικού και γραπτού τύπου αλλά και τις καταγγελίες που προέκυψαν από το εξωτερικό οι σκύλοι που εισήχθησαν από συγκεκριμένο κυνοτροφείο του εξωτερικού ή ακόμα και ζευγάρωσαν ήταν από άτομα που είχαν άμεση σχέση με τον όμιλο φυλής. Tώρα καλούνται οι εμπλεκόμενοι και όλοι οι άλλοι να εξετάσουν τους σκύλους τους μήπως έχουν ύποπτα γονίδια. Πραγματικά όποιος και αν εξετάσει τα γεγονότα το πώς άνοιξε το θέμα αυτής της ασθένειας θα νοιώσει πόσο τραγελαφικά είναι τα πράγματα από ανθρώπους που θα έπρεπε να είναι προστάτες της φυλής.            

    Συνεχίζοντας και παρατηρώντας τις εξελίξεις έρχονται στο προσκήνιο και οι νέες τροποποιήσεις περί δεσποζόμενων ζώων. Εδώ ο νομοθέτης με στόχο να ελέγξει και μάλλον να φορολογήσει  πλέον κάθε νέο κουτάβι που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο θεσπίζει νόμο ότι ο καθένας που θα γεννά μια θηλύκια σκύλα έστω και αν έχει μόνο μία πρέπει ότι άλλο επάγγελμα και να κάνει να ανοίξει βιβλία και στην εφορία για να εγγράψει κουτάβια με γενεολογικό χάρτη στο όνομα του. ‘Όπως καταλαβαίνετε η «ταφόπλακα» για τον χομπίστα εκτροφέα που θέλει να αφήσει επώνυμη δουλειά κάνοντας μια γέννα τον χρόνο, πλέον δεν μπορεί. Κατά την άποψη μου εκτροφικά θα γυρίσουμε στην δεκαετία του 1980 που έτσι και αλλιώς οι ζωές μας και λόγο μισθών, ξυλό σομπων και γενικώς βιοτικού επιπέδου εκεί οδηγούνται, τι θέλω να πω με αυτό θα το αναλύσω με στοιχεία. Σήμερα στην  Γερμανία από ότι γνωρίζω και είμαι μέλος του Γερμανικού Club kurzhaar γεννιούνται 1500-2000 κουτάβια, από αυτά που εγγράφονται στον κυνολογικό όμιλο Γερμανίας. Επειδή όμως η διαδικασία των γενεολικών χαρτών έχει κάποιες δύσκολες προϋποθέσεις υπάρχουν πολλοί Γερμανοί πολίτες και κυνηγοί που δεν εγγράφουν τις γέννες τους και τα κουτάβια τους στον κυνολογικό όμιλο Γερμανίας ώστε να πάρουν Pedigree. Αυτό το φαινόμενο σήμερα υπάρχει και σε χώρες που η εμποροποιηση του κούρτσχααρ αλλά και των άλλων φυλών είναι στο ζενίθ. Είναι κατανοητό ότι αν αυτός ο νόμος έρθει σε ισχύ και κάποιος που θα έχει σκύλους καθαρόαιμους με γενεολογικό χάρτη δεν θα μπορεί να πάρει Pedigree λόγο αυτής της νομοθεσίας Κι αν τρίβουν τα χέρια ιδιοκτήτες μεγάλων pet shop ή κυνοτρόφοι «σκυλέμποροι» απατώνται αν πιστεύουν ότι η πίτα είναι πλέον στα χέρια τους. Είναι αποδειγμένο χρόνια τώρα ότι σε εκτροφεία μαζικής παραγωγής η ποιότητα είναι κατωτάτη των περιστάσεων και αυτό ο κόσμος πλέον  το ξέρει. Άλλωστε και ο αείμνηστος πρώην παγκόσμιος πρόεδρος KLAUS KIFER είχε πει το εξής:  “ H σωστή εξέλιξη του κούρτσχααρ θα έρθει από φλογερούς ρομαντικούς χομπίστες εκτροφείς της φυλής ¨. Ένας άνθρωπος που υπηρέτησε την φυλή μισό αιώνα κάτι ήξερε. 

    Κι όμως το κουρτσχααρ πέρασε 2 παγκόσμιους πολέμους, κρύφτηκε σε κελάρια, μεταφέρθηκε γενετικό κεφαλαίο εν καιρώ πολέμου σε χώρες όπως η Ελβετία, άντεξε την σκληρή εμποροποίηση της δεκαετίας 80-90 και ευτυχώς δεν αλώθηκε. Ο  άνθρωπος θέσπισε κανόνες νόμους κόκκινα-πράσινα και κίτρινα Pedigree, κανείς όμως δεν σκέφτηκε ότι την εξέλιξη της φυλής θα την καθορίσει η ίδια η φύση και οι ανάγκες της. Κλείνοντας θα πω ότι όσοι πραγματικά αγάπησαν και θα συνεχίσουν να αγαπούν αυτήν την φυλή θα βρουν τον δρόμο και τον τρόπο να παράγουν πάντα ελάχιστα και όσον τον δυνατόν καλύτερα άτομα για τις ανάγκες των λίγων και καλών μερακλήδων κυνηγών με κούρτσχααρ.

Άρθρο σε περιοδικό ευρείας κυνοφιλίας στην Ελλάδα, 04/2012

#kurzhaar #dogs